Gökyüzüne Uzanan Elmalar Ağacı

Bir varmış bir yokmuş, uzak bir köyde, küçük ve sevimli bir çocuk yaşarmış. Adı Poyraz'mış. Poyraz, okula gitmeyi çok severmiş. En çok da arkadaşlarıyla oyun oynamayı, onlarla birlikte yeni şeyler öğrenmeyi severmiş. Poyraz’ın bir de küçük kız kardeşi varmış, adı Deniz. Deniz daha çok küçük olduğu için henüz okula gidemiyormuş. Poyraz, Deniz’i çok sever, ona her gün okulda öğrendiklerini anlatırmış.

Günlerden bir gün, Poyraz okula giderken yol kenarında çok üzgün bir sincap görmüş. Sincabın adı Fındıkmış. Fındık, minik elleriyle gözlerini silerken hıçkırıyormuş. Poyraz, hemen yanına koşmuş ve sormuş: "Merhaba Fındık, ne oldu? Neden bu kadar üzgünsün?"

Fındık, gözyaşları arasında cevap vermiş: "Benim en sevdiğim elma ağacım kurudu. Artık elma yiyemeyeceğim ve diğer sincap arkadaşlarımla da paylaşamayacağım."

Poyraz, Fındık'a yardım etmek istemiş. Aklına bir fikir gelmiş. "Üzülme Fındık! Ben ve arkadaşlarım sana yardım edebiliriz. Okulda öğrendiğimiz bilgilerle yeni bir elma ağacı dikebiliriz!" demiş.

Poyraz, hemen okuluna koşmuş ve durumu arkadaşlarına anlatmış. Arkadaşları da Fındık'a yardım etmeye çok sevinmişler. Öğretmenlerinden yardım istemişler. Öğretmenleri, çocuklara elma ağacı dikimi hakkında bilgi vermiş. Hangi toprağın daha uygun olduğunu, nasıl sulanacağını ve güneşin ne kadar önemli olduğunu anlatmış.

Hep birlikte, okul bahçesinden bir miktar toprak almışlar. Poyraz, küçük kız kardeşi Deniz'i de yanına alarak Fındık'ın kuruyan ağacının yanına gitmişler. Deniz, minik elleriyle toprağı taşımış. Poyraz ve arkadaşları, dikkatlice toprağı hazırlamışlar ve yeni bir elma fidanı dikmişler.

Elma fidanını diktikten sonra, hep birlikte bol bol su vermişler. Fındık, mutluluktan zıplamaya başlamış. "Çok teşekkür ederim Poyraz! Çok teşekkür ederim arkadaşlar! Beni çok mutlu ettiniz." demiş.

Poyraz gülümseyerek cevap vermiş: "Asıl biz teşekkür ederiz Fındık. Birlikte çalışarak, birbirimize yardım ederek her şeyi başarabiliriz. Arkadaşlık böyle bir şeydir."

Günler geçmiş, yeni dikilen elma fidanı büyümeye başlamış. Poyraz, her gün Deniz ile birlikte fidanı sulamışlar. Fındık da onlara eşlik etmiş. Sonunda, elma ağacı kocaman olmuş ve üzerinde kırmızı kırmızı elmalar belirmiş.

Fındık, elmalardan toplamış ve arkadaşlarıyla paylaşmış. Poyraz ve Deniz de elmalardan yemişler. Elmalar o kadar tatlıymış ki, tadına doyamamışlar.

Poyraz, o gün bir şeyi daha iyi anlamış: Arkadaşlık ve yardımlaşma, dünyanın en güzel şeylerindenmiş. Birlikte çalışarak, birbirimize destek olarak her zorluğun üstesinden gelinebilirmiş.

Şimdi gözlerini kapatabilirsin. O güzel elma ağacını hayal et. Poyraz'ı, Deniz'i, Fındık'ı ve diğer arkadaşlarını düşün. Hepsi çok mutlu ve huzurlu. Sen de güvendesin ve çok seviliyorsun. Tatlı rüyalar gör. Yarın yeni bir gün olacak ve yeni maceralar seni bekliyor olacak.