Çiftlikten Ormana Küçük Bir Macera

Bir varmış bir yokmuş, Gür ormanın kenarında şirin bir çiftlik varmış. Bu çiftlikte Dodo adında küçük bir civciv yaşarmış. Dodo tüyleri altın sarısı, gözleri pırıl pırıl bir civcivmiş. Diğer civcivler hep yerde gezer, buğday yerken Dodo'nun gözü hep çiftliğin dışındaki yemyeşil ormandaymış.

Orman çok gizemliymiş. Dodo, anne tavuğun anlattığı hikayelerden biliyormuş bunu. Ormanda konuşan hayvanlar, parıldayan çiçekler ve sürprizlerle dolu yollar varmış. Dodo her gün ormana bakıp iç çekermiş. "Ben de ormanı keşfetmek istiyorum," diye düşünür, ama annesi her zaman, "Orman tehlikeli, sen daha küçüksün," dermiş.

Bir sabah Dodo, annesi ve diğer civcivler uyurken sessizce çiftlik kapısından çıkmış. Kalbi heyecanla çarpıyormuş. İlk defa çiftlikten bu kadar uzaklaşıyormuş. Yavaşça ormanın kenarına kadar gelmiş. İlk adımını ormana atmış. Ayakları yumuşak yosunlara basmış.

Etrafındaki ağaçlar ne kadar büyükmüş! Yaprakların arasında güneş ışıkları dans ediyormuş. Dodo biraz ürkmüş ama merakı korkusunu yenmiş. Yavaş adımlarla ilerlemeye başlamış. Birden bire, çalıların arasından küçük bir sincap fırlamış. Sincap, "Merhaba küçük civciv! Bu ormanda ne arıyorsun?" diye sormuş. Dodo şaşırmış, sincap konuşmuş!

Dodo, "Ben Dodo. Ormanı merak ediyorum," diye cevap vermiş. Sincap gülmüş, "Ben Fındık! Gel seni güzel yerlere götüreyim," demiş. Fındık, Dodo'yu rengarenk kelebeklerin uçuştuğu bir açıklığa götürmüş. Orada konuşan bir tavşan ve şarkı söyleyen bir kuşla tanışmışlar. Dodo hayatında hiç bu kadar mutlu olmamıştı.

Gün batmaya yakın, Fındık Dodo'ya dönmüş, "Artık eve gitme vakti, annenin seni merak etmiştir," demiş. Dodo, Fındık'a teşekkür etmiş. Ormanın ona öğrettikleriyle dolu bir kalple çiftliğe doğru yola çıkmış. Çiftlik kapısında onu endişeyle bekleyen annesi varmış. Dodo annesine sarılmış ve yaşadığı macerayı anlatmış. Annesi hem endişeli hem de gururluymuş. Dodo o günden sonra ormanı daha çok sevmiş ama en çok da evini ve annesini sevmiş.